Κάτι με το οποίο παλεύω συχνά είναι η ενοχή. Αισθάνομαι ένοχος που αντικειμενικά είμαι πολύ καλύτερα από τον περισσότερο πληθυσμό στη γη. Για όλα τα προνόμια που μου έχουν προικιστεί και όλα όσα έχω τώρα – ειδικά μετά τα τελευταία χρόνια. Και μετά… αισθάνομαι ένοχος από την άλλη πλευρά που θέλω ακόμα περισσότερα. Για ακόμα φιλοδοξία για μεγαλύτερα και καλύτερα. Ονειρεύομαι, επιθυμώ.
Είναι μια περίεργη διελκυστίνδα. Είναι μια περίεργη μέση λύση. Αλλά ξέρω ότι δεν είμαι μόνος σε αυτό. Όλα αυτά είναι εντελώς φυσικά συναισθήματα.
Στην πραγματικότητα, βουτάμε στην ενοχή μερικές φορές μέσα Money Groove – ενοχές για τα έξοδα (ακόμα και όταν μπορείτε να το αντέξετε πλήρως και έχετε αρκετή αξία από κάτι!) και ενοχή επειδή θέλετε περισσότερα όταν αντικειμενικά, είστε πολύ καλύτερα από τόσους πολλούς άλλους στον κόσμο και παρόλα αυτά επιθυμείτε περισσότερα . Αυτά δεν είναι πράγματα που μπορούμε απλώς να τα σκουπίσουμε κάτω από το χαλί ή να τα απομακρύνουμε. Απλώς θα συνεχίσουν να εμφανίζονται και να επιστρέφουν.
Να τι ξέρω. Να τι πρέπει να υπενθυμίσω στον εαυτό μου, ξανά και ξανά.
Δεν κάνει κανέναν άλλο καλό για μένα να παλεύω. Δεν υπάρχει κανένα πλεονέκτημα ή όφελος ή έπαθλο στο να μην έχω αυτό που θέλω, να παίζω μάρτυρας.
Δεν είναι παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος. Το πόσο άσχημα ή καλά κάνω δεν αλλάζει τίποτα για κανέναν άλλον.
Αν δεν βγάζετε αρκετά για να ζήσετε καλά… ανησυχείτε για το πώς θα τα βγάλετε πέρα… πώς μπορείτε να αξιοποιήσετε ποτέ πλήρως τις δυνατότητές σας; Ειδικά όταν ο πληθωρισμός συνεχίζει να εκτοξεύεται και να ανεβάζει συνεχώς τις τιμές των ΠΑΝΤΩΝ;
Φροντίζοντας πρώτα τον εαυτό μου και ανθίζοντας, μπορώ μετά να γυρίσω και να βοηθήσω τους άλλους. Απλά: πότε έχετε αρκετά για να φροντίσετε τις δικές σας ανάγκες, μπορείτε να αναζητήσετε βοήθεια για να λύσετε αυτά τα μεγαλύτερα προβλήματα. Αλλά πρέπει πρώτα να χειριστείς τα πράγματα στο σπίτι.
Πάρτε αυτή την ενοχή και μετατρέψτε την σε καύσιμο και ορμή.
Υπάρχουν περισσότερα για να διαβάσετε, αν θέλετε!
