Συνήθιζα να ΜΙΣΩ την ερώτηση – τι θα γινόταν αν κερδίσατε το λαχείο;
Ουφ. Ποιο ειναι το νοημα?!
Δεν ήθελα να κάνω μεγάλα όνειρα γιατί δεν μου άρεσε να σκέφτομαι τι δεν θα είχα ποτέ – ειρωνικό, καθώς αυτή είναι ακριβώς η ίδια νοοτροπία που νομίζω ότι στηρίζει τη δέσμευση ορισμένων ανθρώπων στο τροπάριο «τα χρήματα δεν αγοράζουν την ευτυχία» που ΣΙΧΑΜΑΙ με όλο μου το είναι.
Καλά, δούλευα ακόμη και σε μια καμπάνια που ονομάζεται Dare to Dream και νομίζω ότι πάντα με ενοχλούσε με χαμηλούς τόνους για αυτούς τους λόγους. Σημασιολογία, άνθρωποι. Η γλώσσα είναι το πράγμα μου. Η επιλογή των λέξεων έχει σημασία.
Τέλος πάντων, αν είστε ο τύπος του ατόμου που τείνει να ολοκληρώνει τις συνεδρίες αφηρημάδας με ένα θλιβερό ή ακόμα και πικρό, „θα ήταν ωραίο“, σας βλέπω. Σε νιώθω τόσο πολύ. Είμαι εσύ.
ΚΑΙ… Θα σας συνιστούσα να δοκιμάσετε κάτι ελαφρώς διαφορετικό την επόμενη φορά.
Τελειώνει με „Πώς θα μπορούσα;“
Αφήστε την ερώτηση ανοιχτού τύπου. Αφήστε το μυαλό σας να μαγειρευτεί και αποθηκεύστε το και αρχίστε να σκέφτεστε τις πιθανότητες.
Ξέρω ότι τα όνειρά μου για λοταρία είναι αρκετά μέτρια. Θα σχεδίαζα ένα άλλο ταξίδι RTW και θα έκανα περισσότερα ταξίδια. Αγοράστε ένα σπίτι σε διαφορετικό προάστιο. Πέρα από αυτό…
Αυτά δεν είναι πραγματικά εξωφρενικά όνειρα. Αν και είναι πολύ δύσκολα και ακριβά και φαινομενικά ακατόρθωτα στη Νέα Ζηλανδία. Ή έτσι νιώθει.
Αλλά όχι στην πραγματικότητα αδύνατο. Εάν επρόκειτο να το τιμολογήσω κατά προσέγγιση, ακριβώς πίσω από τους υπολογισμούς της χαρτοπετσέτας, θεωρητικά είναι εφικτό. Δεν χρειάζομαι πολλά εκατομμύρια.
ΠΩΣ, δεν ξέρω. Αλλά ακόμα και μόνο η ιδέα ότι αυτά μπορεί να είναι δυνατά; Είναι μια τόσο μεγάλη αλλαγή. Και αισθάνεται πολύ καλύτερα. Αναπτήρας. Επεκτατικός. Θερμότερος.
Ετσι. Αφήστε το „Πώς θα μπορούσα;“ γίνε ο οδηγός σου για λίγο. Δείτε πώς είναι αυτό για εσάς.
